DOODGRAVER IN DE ZON

"Vanochtend is hier een begrafenis geweest, kijk hierachter mij liggen de bloemen nog. Je hebt familiegraven en huurgraven.  Je ligt met drie kisten boven elkaar, de diepste op twee meter tien, dat is wel diep graven. Als je een huurgraf kiest, dan kan je met vreemden komen te liggen. Het is maar net wat je wil."

"Normaal zie je dit werk niet, he? Als de kist zakt, gooit men allemaal een schepje zand en dat was het. Maar als de mensen terugkomen, dan ligt er een mooi graf met monument."

"Ik doe dit nu drie jaar en ik ga altijd opgewekt naar mijn werk. Anders moet ik er ook mee ophouden, vind ik. Ik woon zelf niet hier, ik woon in het Westland, dus gelukkig ken ik deze mensen allemaal niet. Zelf wil ik ook begraven worden, maar niet hier, ik kom hier niet vandaan. Triest word ik er niet van, nee. Het is het laatste wat je voor mensen doen kan, dat is toch mooi? En deze vrouw was negentig.." 

Hij glimlacht, houdt zijn hoofd een tikje schuin en haalt zijn schouders op.